Piet de Boer
Piet de Boer
Wie bent u?
Ik ben gewoon Piet de Boer, nou ja eigenlijk gewoon Piet Kwatta. In 1942 geboren en (op een aantal jaar na dat ik met mijn ouders in Amsterdam woonde) ook getogen. Nou ja, en toen verkering (met Neel (Smit) Kriek), alles d’r op en d’r an. We zijn nu 50 jaar getrouwd. Zolang wonen we hier ook aan de W.J. Tuijnstraat, naast het huis waar mijn moeder is geboren. We hebben alles in de buurt: Havenhof, De Dijk, apotheek. Wij hoeven hier niet weg. We hebben twee dochters: één woont in Edam en de ander in Volendam. En we hebben twee kleindochters.
Waar doe je vrijwilligerswerk hoe ben je daar terecht gekomen?
Het is beschamend om het te moeten zeggen, maar ik ben bijna 52 jaar voorzitter van het Volendams Operakoor. Toen ik een jaar of 17 was, heeft mijn vader me twee keer meegenomen naar de opera in Amsterdam. Prachtig. En op mijn 18e ging ik zingen bij het Volendams Operakoor. Na een aantal jaar ben ik in het bestuur gekomen en vrij snel werd ik voorzitter. Zo jong voorzitter worden van het Volendams Operakoor… dat had veel om het lijf. De ‘winkel begon te draaien’. We kwamen op TV, we hebben geweldige reizen gemaakt met het koor (Israël, Wenen, Duitsland, Monaco). We hadden steeds een goed team en dat is belangrijk. Je moet goed aanvoelen wat of er leeft en het is heel belangrijk hoe je met mensen omgaat. Het koor heeft nu 100 mensen.
En ik ben inderdaad ook voorzitter bij het koor in de Vincentiuskerk. Maar geen 50 jaar hoor!
Elke zondag de hoogmis zingen. En laten we zeggen 120 begrafenissen per jaar. We doen veel samen met het vrouwenkoor.
In verband met Corona zingen we nog niet. We mogen wel op afstand van elkaar zingen, maar dat werkt niet. Je moet de ander goed kunnen horen. En als je met 100 mensen wilt zingen, heb je 400 m² nodig.
Waarom doe je vrijwilligerswerk? Wat brengt het je?
Allereerst omdat ik gek ben van muziek. Dat is er met de paplepel ingegoten. Toen we net TV hadden, zei mijn vader dat ik mocht opblijven omdat er iets moois zou komen. Dat was Rigoletto van Verdi. Het vrijwilligerswerk brengt me heel veel plezier. Veel zorg ook. Maar de omgang met mensen is geweldig. Ik heb niet voor pedagoog of wat ook geleerd, maar je moet weten hoe of mensen in elkaar zitten. De één pak je hard aan en de ander moet je over de bol aaien. Ze moeten doorhebben dat ze er een deel van zijn.
Ik heb mezelf vorig jaar herkiesbaar gesteld, maar er was geen ander. Er is een goede tweede voorzitter. Toen ik onlangs in het ziekenhuis lag, heeft hij de zaken keurig opgepakt. Toen heb ik ook verschrikkelijk veel steun gehad van alle mensen. Een Deen-tas vol kaarten!
Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt?
Omdat anders dingen niet gedaan worden. Als wij als kerkkoor niet zingen, is er niets. Dan zijn veel dingen niet realiseerbaar. Meer dan de helft van de dingen is onbetaald.
Je wordt voor deze rubriek genomineerd door Jaap Tol / Bliek met de volgende vraag: Ik wil hem vragen hoe hij de toekomst voor het operakoor en het kerkkoor voor zich ziet.
Ja, dat is altijd moeilijk. Ik zou willen dat er zo twintig jongelui op kwamen. Het kerkkoor heeft natuurlijk de verbinding met het geloof. Die verbinding is wat tanende. De toekomst van het Operakoor zie ik een beetje zonniger in. Vier keer per dag is er nu een stuk van een concert van ons op de L.O.V.E. Men moet weten dat dingen doorgaan en dat we nog bestaan.
Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen?
Ik denk aan Jan Schilder. Hij is penningmeester van de KBO. Ik ben benieuwd hoe lang hij nog penningmeester wil zijn.
Het was een leuk gesprek met meneer De Boer. Fijn om weer een ‘live’gesprek te doen. Mooi om te zien hoe enthousiast hij over muziek kan vertellen.
Loes van Marle
Loes van Marle Wie ben je? Mijn naam is Loes van Marle. Ik ben geboren en getogen in Amsterdam en na een ruime omzwerving naar Edam verhuist alwaar ik alweer 11 jaar met veel plezier woon. Ik voel mij hier heel erg thuis en geniet van het grote cultuuraanbod. Waar doe je vrijwilligerswerk hoe ben je daar terecht gekomen? Ik heb een paar jaar meegewerkt aan het Volendam Harbour Jazz Festival, vijf jaar Kaaspop en ben inmiddels voor het zevende jaar programmeur van Mahogany Sessions, het zondagmiddagpodium van Jazzclub Mahogany Hall. Dit podium is vooral bedoeld voor jong (top)talent, maar ook één keer per seizoen voor bands ‘uit de buurt’. Deze middagen doe ik samen met Ruud Vlasbloem en een groepje trouwe vrijwilligers. De oorsprong van dit alles komt voort uit een optreden in 2011 van een jazzbandje met hele jonge jongens wat ik zó onvoorstelbaar goed vond. Na dit optreden kwam ik in gesprek met ouders die er waren en zij stelden mij de vraag: ‘Wat leuk dat je dit zo geweldig vind, maar wáár kunnen ze optreden?’ Hierna ben ik in hun wereld gedoken en tot mijn niet geringe verbazing waren er nog veel meer van dit kaliber, die les hadden bij een jeugd afdeling van het Conservatorium van Amsterdam en bijvoorbeeld Muziekschool Amsterdam. Nadat ik in contact kwam met Peter Guidi, o.a. docent en bandleider, een buitengewoon charismatisch en bevlogen man, is de boel voor mij gaan rollen. Van de jazzclub in Edam was ik al wat jaren lid. Dat leek mij een uitgelezen plek om deze jongens en meisjes te laten zien en horen. Dat is uiteindelijk gelukt, vanaf november 2013 kon ik laten zien dat jazz helemaal niet kwijnend is zoals sommige mensen beweerden. Na het overlijden van Peter is zijn werk door anderen voortgezet en ik wil er alles aan doen om daaraan mee te helpen. Waarom doe je vrijwilligerswerk? Wat brengt het je? De jazzclub wordt 100% door vrijwilligers gerund. Mijn insteek is het idee dat jonge mensen op het podium ook jong publiek trekt. Dat gaat helaas nog niet zoals ik het mij had voorgesteld, maar inmiddels zijn er al aardig wat leuke, soms hele jonge, musici bij ons geweest waar het een feest van was om naar te kijken en luisteren. Het geeft mij een enorme kick om te zien hoe blij ze zijn als ze het podium afkomen en dan ook nog de verbaasde en mooie reacties van het publiek. Er zijn prachtige talenten, maar er komt meer bij kijken dan muziek maken. De zakelijke kant wat een professionele carrière met zich mee brengt blijkt vaak erg lastig. In hun opleiding is hier te weinig aandacht voor. Ook daarin probeer ik ze soms wat te coachen. Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt? Er wordt zo ontzettend veel vrijwillig gewerkt in allerlei sectoren, je kan je echt afvragen hoe dat zonder moet. En wat cultuur betreft, er is zoveel te doen in deze gemeente en voor een heel groot deel georganiseerd door vrijwilligers die zich vaak vele jaren inzetten en vaak ook nog op diverse plekken. Dat is echt geweldig. Je wordt voor deze rubriek genomineerd door Frank van den Berg met de volgende vraag: Met de Mahogany Sessions zet je jong talent in de spotlight en krijgen ze kans om te spelen op een podium. Wat is je drijfveer en waar ontdek je dit talent? Mijn drijfveer is om het nieuwe talent ‘vlieguren’ te laten maken. Een opstart naar een carrière. Laten zien dat ze vaak jazz spelen met crossovers naar andere soorten muziek zoals pop, hiphop etc. Nieuwe spannende experimenten met techniek en ook soms met teksten, met humor in samenspel en met ontzettend veel plezier. Dit zou ook jong publiek moeten trekken is de filosofie. Nieuw talent spot ik bij diverse optredens, op open dagen bij bijvoorbeeld het Conservatorium van Amsterdam, de jaarlijkse Peter Guidi Jazz Marathon en het Prinses Christina Jazz Concours, dé wedstrijd voor toptalent en ik haal ook het nodige uit de vakpers. Maar inmiddels weten ze mij ook te vinden! De piepjonge jongens van het bandje van weleer, waar het voor mij allemaal mee is begonnen, zijn inmiddels jonge mannen waar het heel goed mee gaat, timmeren erg leuk aan de weg! Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen? Ik nomineer Martin Nibbering, al vele jaren vrijwilliger bij de historische kaasmarkten in Edam. Mijn vraag aan hem is: ‘Ook de kaasmarkten kunnen helaas niet doorgaan. Gaan jullie als organisatie nog iets doen om in de belangstelling te staan dit jaar?’ Loes wil graag het volgende nog kwijt: De gehele cultuursector krijgt hele rake klappen. Concerten en evenementen zijn afgelast, dat doet zeer. Musici missen inkomen. Bij de club gaan we de onlangs afgezegde concerten op later datum opnieuw programmeren. Hoe het precies gaat lopen weten we nu nog niet. Het seizoen van de jazzclub loopt normaal gesproken van begin oktober t/m eind maart en er wordt gewerkt aan het programma; berichtgeving hierover is t.z.t. op onze website www.mahoganyhall.nl, via de nieuwsbrief, sociale media en andere publicaties. De titel van deze rubriek is: ‘Uit de schaduw’. Sommige vrijwilligers zijn goed zichtbaar. Anderen doen het vrijwilligerswerk meer in de schaduw. Loes hoeft niet zo nodig in ‘the spotlight’. Dat komt omdat ze het niet ziet als vrijwilligerswerk, maar als een passie. Haar drijfveer is muzikaal talent vinden en helpen en bij te dragen aan verjonging van het publiek. Dat ze ook bestuurslid is van Jazzclub Mahogany Hall vindt zij bijvoorbeeld niet iets om in de krant te zetten. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal