Martin Nibbering
Wie ben je?
Hallo mijn naam is Martin Nibbering. Ik ben van 1959, geboren en getogen Edammer. In 1988 ben ik getrouwd. Als 18-jarige jongen ben ik begonnen bij Fokker in de vliegtuigbouw, van mijn vak ben ik eigenlijk hydrauliek monteur. Dat zorgt er simpel gezegd voor dat een vliegtuig een bocht kan maken in de lucht. Ik heb vliegtuigbesturingen gemaakt en gekeurd voor Fokker. Zoals bekend is dat bedrijf failliet gegaan. Toen heb ik wat verschillende banen gehad voor steeds een jaar of twee. Toen dacht ik: ik ga doen wat ik leuk vind. En nu werk ik alweer 19 jaar als chauffeur. Momenteel bevoorraad ik voor Simon Loos uit Zaandam zo’n 270 filialen van Albert Heijn. Ik kom in heel Noord-Holland en in Utrecht. Erg afwisselend dus, en daardoor leuk werk.
Waar doe je vrijwilligerswerk en waarom?
Ik doe vrijwilligerswerk bij de Stichting Kaasmarkt Edam. Voordat de kaasmarkt daadwerkelijk plaats kan vinden, moeten er veel verschillende dingen gebeuren. Voor iedereen die Edam en de kaasmarkt in het bijzonder een warm hart toedraagt is er wel een plaats binnen onze stichting. Vanaf de eerste jaren vanaf de wederoprichting in 1989 ben ik kaasdrager geweest. Daarna kaas stapelaar op verschillende locaties: op de markt, bij het bootjes laden en incidenteel bij het bootjes lossen aan de loswal en bij het laden van de kaasafvoer van de markt in de kaasbrik.
Na enige jaren vroeg de toenmalige marktdirecteur of ik het archief van de kaasmarkt wilde beheren. Dat ben ik gaan doen en ik doe ik nu nog steeds. Op dit moment ben ik bezig met het digitaliseren van het archief. De eerste 20 jaar van het archief gaan we ‘straks’ aan het Waterlands Streekarchief in Purmerend overdragen. Als dat klaar is, wil ik het archiveren aan een opvolger overdragen.
In 2014 ben ik door onze voorzitter gevraagd als bestuurslid. Hierdoor kon ik de functie van marktdirecteur gaan vervullen. Want: geen lid van het bestuur is geen marktdirecteur. Dus ging ik in het bestuur. Het feit dat ik door het bijhouden van het archief veel weet van de kaasmarkt, is een mooie bijkomstigheid voor de taak van marktmeester. Naast het marktmeester zijn, heb ik nog een paar taken. Ik maak een rooster met de personele bezetting van de kaasmarkten. En voor elke markt regel ik met een groot aantal vrijwilligers allerlei andere werkzaamheden. Zoals het plaatsen van spandoeken in de frames op diverse plaatsen in onze gemeente. En met een onderhoudsploeg werkzaamheden uitvoeren aan de materialen waarmee wij de markt opvoeren. Afspraken maken met medewerkers van zorginstellingen die op bezoek willen komen. Daar de benodigde plaatsen voor reserveren. Maar ook afspraken maken met bedrijven, stichtingen en andere kaasmarktverenigingen in Nederland. We worden soms gevraagd om daar een kaasmarkt op te voeren.
Hoe ben je daar terecht gekomen?
In de winter van 1989 ging ik met de toenmalige voorzitter van de Ondernemersvereniging Edam naar de thuiswedstrijden van Ajax. Hij vroeg mij: "Wat zou je ervan vinden als we in Edam weer kaasmarkten zouden gaan houden?" Ik vond dat een goed idee. Ik kreeg een uitnodiging om mij te melden bij de vroegere Gemeentetimmerloods (nu de Brandweerkazerne) op de Nieuwehaven. Vanaf dat moment werd ik kaasdrager. En nu hebben we alweer 32 jaar kaasmarkten in Edam.
Wat brengt het je?
Het brengt mij in contact met veel prominenten uit binnen- en buitenland. Elke kaasmarkt wordt door een ‘VIP’ geopend met het luiden van de bel. Ik mag die mensen als marktmeester een rondleiding geven. Ze laten zien wat er zoal op de kaasmarkt gebeurt. Dit geeft mij veel voldoening. Verder is het mooi om te zien dat een grote groep vrijwilligers zo’n prestatie neerzet. Zo in harmonie met elkaar. Doen wat je leuk vindt, dat straalt wat uit! Voor de toerist lijkt het net alsof er een echte markt aan de gang is waar echt wordt gehandeld en gewerkt.
Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt?
Vrijwilligerswerk versterkt de gemeenschapsband. Mensen moeten er met zijn allen iets van maken in het leven. Dat kan heel goed als je je aansluit bij een club die bij jou past. Zonder vrijwilligers kan een evenement zoals de kaasmarkt niet draaien. Alle verenigingen en instellingen vallen of staan met de inzet van vrijwilligers. Daaruit kun je afleiden dat het erg saai wordt als de vrijwilligers wegvallen. Gelukkig zijn er voldoende mensen die zich aanmelden als vrijwilliger bij de kaasmarkt Edam. Jammer dat men daar soms mee wacht tot men is uitgewerkt.
Je wordt voor deze rubriek genomineerd door Loes van Marle met de volgende woorden:
“Ik nomineer Martin Nibbering, al vele jaren vrijwilliger bij de historische kaasmarkten in Edam. Mijn vraag aan hem is: ‘Ook de kaasmarkten kunnen helaas niet doorgaan. Gaan jullie als organisatie nog iets doen om in de belangstelling te staan dit jaar?”
We willen dit jaar iedere woensdag (als er een kaasmarkt zou zijn) iets op onze website zetten uit voorgaande jaren. Een stukje tekst met een foto erbij. Zo willen we proberen om de kaasmarkt een beetje levendig te houden. Dat start op de eerste woensdag van juli, hou de site in de gaten: www.kaasmarktedam.nl.
Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen?
Ik nomineer Martin Tol van de Fanfarekorps Wilhelmina uit Volendam. Zij hebben met veel enthousiasme het publiek van de avondkaasmarkt met hun muziek vermaakt. Ik heb voor Martin Tol de volgende vraag: “Kunnen jullie in deze Coronatijd nog wel blijven oefenen? Gemeenschappelijk zal denk ik niet gaan. Wordt het daarom niet lastig om een muziekstuk te repeteren?”
De kaasmarktmeester kan veel en boeiend vertellen over de kaasmarkten in Edam. We hebben een lang, leuk en positief gesprek gehad met elkaar. Martin is enthousiast, maar roemt daarnaast ook de andere vrijwilligers. Van de persoon die zich heeft bezig gehouden met de onbreekbare ledverlichting en de kaasdragers, tot de mensen van de kledingcommissie en vele anderen. Hij noemt ze nog net niet alle 108 op. Leuk om de man achter (onder) het bolhoedje zo een beetje te leren kennen.
Gertjan Mul
Gertjan Mul Wie ben je? Mijn naam is Gertjan Mul, ik ben 41 jaar. Mijn broer en ik zijn in Jogjakarta in Indonesië geboren. Toen ik een half jaar was verhuisden we met mijn ouders weer naar Edam. Sinds 2014 woon ik in Oosthuizen. Ik woon hier erg prettig, het is een mooie omgeving om te hardlopen. Ik ben werktuigkundige bij Mitsubishi Turbocharchers in Almere. In mijn vrije tijd hou ik me bezig met het Singelfestival en sporten. Waar doe je vrijwilligerswerk en hoe ben je daar terecht gekomen? Ik deed eerst vrijwilligerswerk bij Bosvolk en Zipp. Mijn ooms (Henk en Maarten Mul) deden daar vrijwilligerswerk, daardoor ben ik daar terecht gekomen. Bosvolk is voor hele kleintjes en Zipp is voor de iets oudere kinderen, ongeveer 12-16 jaar. Het was inspannend om daar als 18-jarige elke week weer iets voor de kinderen te organiseren. Omdat ik tijd nodig had om mijn school af te maken, ben ik gestopt met Bosvolk en Zipp. Maar omdat ik toch wel iets wilde doen, ben ik in 2001 voor het eerst betrokken bij het Singelfestival, dat was een afgebakende klus die maar een paar dagen in beslag nam. Die eerste keer hielp ik daar met het opbouwen en afbreken van de tent. Sinds 2014 ben ik adviserend bestuurslid van het Singelfestival. Mijn taak is nu een lay-out maken van het festivalterrein, alle plaatsen bedenken waar wie of wat moet komen: de artiesten, backstage, wc’s afvalbakken enzo. Alle taken doe je met elkaar. Er zijn mensen die gaan over de programmering, anderen zijn goed in aankleding of met elektra. Het is mooi om te zien hoeveel we neer kunnen zetten met het budget dat we hebben. Het bezoekersaantal is verschillend, op de vrijdag zo’n 300 mensen, op de zaterdag bij een aantrekkelijke programmering hebben we zo’n 400 mensen. Op de kindermiddag op zaterdag zijn er wel eens 600 bezoekers. Dat is altijd een superfestijn, veel theater en leuke soms creatieve kinderactiviteiten, wat Bosvolk organiseert. We hebben veel bands uit het popcircuit. Het is altijd het laatste weekend in september, mensen kunnen 25 en 26 september alvast het Singelfestival in hun agenda noteren. Waarom doe je vrijwilligerswerk? Wat brengt het je? Je leert ervan. Het Singelfestival wordt steeds professioneler. Persoonlijk brengt het heel veel gezelligheid. Het is leuk om samen met anderen iets op te zetten. Het is iets anders dan met elkaar naar de kroeg gaan. Het start letterlijk op de woensdag als we de hekken van het festivalterrein demonteren. Je zet met elkaar de schouders eronder en je verbind mensen hiermee, maar je verbind door dit vrijwilligerswerk ook met elkaar. Na het festival kunnen we echt een voldaan gevoel hebben. Op zondag gaan we afbreken, waar zich soms spontaan festivalbezoekers voor aanmelden. Als de roes dan over is, dan gaan we weer starten met nadenken over het volgende festival. Ik hoop dat als mensen dit lezen dat ze denken: “ik ga ook vrijwilligerswerk doen voor het Singelfestival”. Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt? Ik realiseerde me nog niet zo heel lang geleden dat heel veel mensen, bijvoorbeeld artiesten of mensen die de kleinkunst beoefenen of mensen die foodtrucks hebben, hun leven gebaseerd hebben op dit soort festiviteiten en festivals. Ik vind het belangrijk dat deze mensen hun verdiensten kunnen halen uit festivals zoals het Singelfestival. Wij werken daar als vrijwilligers aan mee. Wij zijn blij dat wij onze tent redelijk goedkoop kunnen huren, waardoor we geld overhouden om artiesten uit te kunnen nodigen en het entreegeld voor de festivalbezoekers laag kunnen houden. Je wordt voor deze rubriek genomineerd door Lotte Koning: “Gertjan Mul doet vrijwilligerswerk bij het Singelfestival dat dit jaar 40 jaar bestaat. Hij doet alles wat met het terrein te maken heeft, onder andere de opbouw van de tent en de plattegrond. Het Singelfestival is bezig is met duurzaamheid.” Lotte wil graag weten wat jij daarin kan betekenen en hoe jij daar tegenover staat. Dit is een heel belangrijk onderdeel. Bij het opruimen kom je erachter hoeveel plastic er gebruikt wordt bij zo’n festival. We bedenken een plan hoe we dat kunnen oplossen. Het is een uitdaging voor ons om de plastic afvalberg te verkleinen. We denken na over een vorm van statiegeld voor de plastic bekers. Een andere mogelijkheid is dat we met biologisch afbreekbare bekers gaan werken. Dan moet de bekers naar een recyclingbedrijf, maar hoe zorg je dat mensen hun beker weer gaan inleveren? Hoe hou je het gescheiden van al het andere afval? Hebben we genoeg vrijwilligers om dat af te handelen? We zijn ermee bezig. Zelf denk ik ook na over alle tie-rips die maar éénmalig gebruikt kunnen worden om bijvoorbeeld lampjes aan op te hangen. Hoe voorzichtig je ook bent met het opruimen, het jaar daarna kom je ze nog wel eens tegen. Misschien kunnen we daar ook een betere oplossing voor bedenken. Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen? Dit vond ik een lastige vraag, maar ik heb bedacht dat ik Frank van de Berg nomineer. Hij helpt bij poppodia, daar doet hij taken op het gebeid van sponsoring en programmering. Hij organiseert veel en ik vraag me af wat hij zelf nog graag eens wil organiseren als hij de volledig vrijheid zou krijgen, zonder (financiële) beperking? Wat zou zijn droom daarin zijn? Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal