Loes van Marle
Wie ben je?
Mijn naam is Loes van Marle. Ik ben geboren en getogen in Amsterdam en na een ruime omzwerving naar Edam verhuist alwaar ik alweer 11 jaar met veel plezier woon.
Ik voel mij hier heel erg thuis en geniet van het grote cultuuraanbod.
Waar doe je vrijwilligerswerk hoe ben je daar terecht gekomen?
Ik heb een paar jaar meegewerkt aan het Volendam Harbour Jazz Festival, vijf jaar Kaaspop en ben inmiddels voor het zevende jaar programmeur van Mahogany Sessions, het zondagmiddagpodium van Jazzclub Mahogany Hall. Dit podium is vooral bedoeld voor jong (top)talent, maar ook één keer per seizoen voor bands ‘uit de buurt’. Deze middagen doe ik samen met Ruud Vlasbloem en een groepje trouwe vrijwilligers.
De oorsprong van dit alles komt voort uit een optreden in 2011 van een jazzbandje met hele jonge jongens wat ik zó onvoorstelbaar goed vond. Na dit optreden kwam ik in gesprek met ouders die er waren en zij stelden mij de vraag: ‘Wat leuk dat je dit zo geweldig vind, maar wáár kunnen ze optreden?’ Hierna ben ik in hun wereld gedoken en tot mijn niet geringe verbazing waren er nog veel meer van dit kaliber, die les hadden bij een jeugd afdeling van het Conservatorium van Amsterdam en bijvoorbeeld Muziekschool Amsterdam. Nadat ik in contact kwam met Peter Guidi, o.a. docent en bandleider, een buitengewoon charismatisch en bevlogen man, is de boel voor mij gaan rollen. Van de jazzclub in Edam was ik al wat jaren lid. Dat leek mij een uitgelezen plek om deze jongens en meisjes te laten zien en horen. Dat is uiteindelijk gelukt, vanaf november 2013 kon ik laten zien dat jazz helemaal niet kwijnend is zoals sommige mensen beweerden. Na het overlijden van Peter is zijn werk door anderen voortgezet en ik wil er alles aan doen om daaraan mee te helpen.
Waarom doe je vrijwilligerswerk? Wat brengt het je?
De jazzclub wordt 100% door vrijwilligers gerund. Mijn insteek is het idee dat jonge mensen op het podium ook jong publiek trekt. Dat gaat helaas nog niet zoals ik het mij had voorgesteld, maar inmiddels zijn er al aardig wat leuke, soms hele jonge, musici bij ons geweest waar het een feest van was om naar te kijken en luisteren. Het geeft mij een enorme kick om te zien hoe blij ze zijn als ze het podium afkomen en dan ook nog de verbaasde en mooie reacties van het publiek.
Er zijn prachtige talenten, maar er komt meer bij kijken dan muziek maken. De zakelijke kant wat een professionele carrière met zich mee brengt blijkt vaak erg lastig. In hun opleiding is hier te weinig aandacht voor. Ook daarin probeer ik ze soms wat te coachen.
Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt?
Er wordt zo ontzettend veel vrijwillig gewerkt in allerlei sectoren, je kan je echt afvragen hoe dat zonder moet. En wat cultuur betreft, er is zoveel te doen in deze gemeente en voor een heel groot deel georganiseerd door vrijwilligers die zich vaak vele jaren inzetten en vaak ook nog op diverse plekken. Dat is echt geweldig.
Je wordt voor deze rubriek genomineerd door Frank van den Berg met de volgende vraag:
Met de Mahogany Sessions zet je jong talent in de spotlight en krijgen ze kans om te spelen op een podium. Wat is je drijfveer en waar ontdek je dit talent?
Mijn drijfveer is om het nieuwe talent ‘vlieguren’ te laten maken. Een opstart naar een carrière. Laten zien dat ze vaak jazz spelen met crossovers naar andere soorten muziek zoals pop, hiphop etc. Nieuwe spannende experimenten met techniek en ook soms met teksten, met humor in samenspel en met ontzettend veel plezier. Dit zou ook jong publiek moeten trekken is de filosofie.
Nieuw talent spot ik bij diverse optredens, op open dagen bij bijvoorbeeld het Conservatorium van Amsterdam, de jaarlijkse Peter Guidi Jazz Marathon en het Prinses Christina Jazz Concours, dé wedstrijd voor toptalent en ik haal ook het nodige uit de vakpers. Maar inmiddels weten ze mij ook te vinden!
De piepjonge jongens van het bandje van weleer, waar het voor mij allemaal mee is begonnen, zijn inmiddels jonge mannen waar het heel goed mee gaat, timmeren erg leuk aan de weg!
Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen?
Ik nomineer Martin Nibbering, al vele jaren vrijwilliger bij de historische kaasmarkten in Edam. Mijn vraag aan hem is: ‘Ook de kaasmarkten kunnen helaas niet doorgaan. Gaan jullie als organisatie nog iets doen om in de belangstelling te staan dit jaar?’
Loes wil graag het volgende nog kwijt: De gehele cultuursector krijgt hele rake klappen. Concerten en evenementen zijn afgelast, dat doet zeer. Musici missen inkomen. Bij de club gaan we de onlangs afgezegde concerten op later datum opnieuw programmeren. Hoe het precies gaat lopen weten we nu nog niet. Het seizoen van de jazzclub loopt normaal gesproken van begin oktober t/m eind maart en er wordt gewerkt aan het programma; berichtgeving hierover is t.z.t. op onze website www.mahoganyhall.nl, via de nieuwsbrief, sociale media en andere publicaties.
De titel van deze rubriek is: ‘Uit de schaduw’. Sommige vrijwilligers zijn goed zichtbaar. Anderen doen het vrijwilligerswerk meer in de schaduw. Loes hoeft niet zo nodig in ‘the spotlight’. Dat komt omdat ze het niet ziet als vrijwilligerswerk, maar als een passie. Haar drijfveer is muzikaal talent vinden en helpen en bij te dragen aan verjonging van het publiek. Dat ze ook bestuurslid is van Jazzclub Mahogany Hall vindt zij bijvoorbeeld niet iets om in de krant te zetten.
Gertjan Mul
Gertjan Mul Wie ben je? Mijn naam is Gertjan Mul, ik ben 41 jaar. Mijn broer en ik zijn in Jogjakarta in Indonesië geboren. Toen ik een half jaar was verhuisden we met mijn ouders weer naar Edam. Sinds 2014 woon ik in Oosthuizen. Ik woon hier erg prettig, het is een mooie omgeving om te hardlopen. Ik ben werktuigkundige bij Mitsubishi Turbocharchers in Almere. In mijn vrije tijd hou ik me bezig met het Singelfestival en sporten. Waar doe je vrijwilligerswerk en hoe ben je daar terecht gekomen? Ik deed eerst vrijwilligerswerk bij Bosvolk en Zipp. Mijn ooms (Henk en Maarten Mul) deden daar vrijwilligerswerk, daardoor ben ik daar terecht gekomen. Bosvolk is voor hele kleintjes en Zipp is voor de iets oudere kinderen, ongeveer 12-16 jaar. Het was inspannend om daar als 18-jarige elke week weer iets voor de kinderen te organiseren. Omdat ik tijd nodig had om mijn school af te maken, ben ik gestopt met Bosvolk en Zipp. Maar omdat ik toch wel iets wilde doen, ben ik in 2001 voor het eerst betrokken bij het Singelfestival, dat was een afgebakende klus die maar een paar dagen in beslag nam. Die eerste keer hielp ik daar met het opbouwen en afbreken van de tent. Sinds 2014 ben ik adviserend bestuurslid van het Singelfestival. Mijn taak is nu een lay-out maken van het festivalterrein, alle plaatsen bedenken waar wie of wat moet komen: de artiesten, backstage, wc’s afvalbakken enzo. Alle taken doe je met elkaar. Er zijn mensen die gaan over de programmering, anderen zijn goed in aankleding of met elektra. Het is mooi om te zien hoeveel we neer kunnen zetten met het budget dat we hebben. Het bezoekersaantal is verschillend, op de vrijdag zo’n 300 mensen, op de zaterdag bij een aantrekkelijke programmering hebben we zo’n 400 mensen. Op de kindermiddag op zaterdag zijn er wel eens 600 bezoekers. Dat is altijd een superfestijn, veel theater en leuke soms creatieve kinderactiviteiten, wat Bosvolk organiseert. We hebben veel bands uit het popcircuit. Het is altijd het laatste weekend in september, mensen kunnen 25 en 26 september alvast het Singelfestival in hun agenda noteren. Waarom doe je vrijwilligerswerk? Wat brengt het je? Je leert ervan. Het Singelfestival wordt steeds professioneler. Persoonlijk brengt het heel veel gezelligheid. Het is leuk om samen met anderen iets op te zetten. Het is iets anders dan met elkaar naar de kroeg gaan. Het start letterlijk op de woensdag als we de hekken van het festivalterrein demonteren. Je zet met elkaar de schouders eronder en je verbind mensen hiermee, maar je verbind door dit vrijwilligerswerk ook met elkaar. Na het festival kunnen we echt een voldaan gevoel hebben. Op zondag gaan we afbreken, waar zich soms spontaan festivalbezoekers voor aanmelden. Als de roes dan over is, dan gaan we weer starten met nadenken over het volgende festival. Ik hoop dat als mensen dit lezen dat ze denken: “ik ga ook vrijwilligerswerk doen voor het Singelfestival”. Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt? Ik realiseerde me nog niet zo heel lang geleden dat heel veel mensen, bijvoorbeeld artiesten of mensen die de kleinkunst beoefenen of mensen die foodtrucks hebben, hun leven gebaseerd hebben op dit soort festiviteiten en festivals. Ik vind het belangrijk dat deze mensen hun verdiensten kunnen halen uit festivals zoals het Singelfestival. Wij werken daar als vrijwilligers aan mee. Wij zijn blij dat wij onze tent redelijk goedkoop kunnen huren, waardoor we geld overhouden om artiesten uit te kunnen nodigen en het entreegeld voor de festivalbezoekers laag kunnen houden. Je wordt voor deze rubriek genomineerd door Lotte Koning: “Gertjan Mul doet vrijwilligerswerk bij het Singelfestival dat dit jaar 40 jaar bestaat. Hij doet alles wat met het terrein te maken heeft, onder andere de opbouw van de tent en de plattegrond. Het Singelfestival is bezig is met duurzaamheid.” Lotte wil graag weten wat jij daarin kan betekenen en hoe jij daar tegenover staat. Dit is een heel belangrijk onderdeel. Bij het opruimen kom je erachter hoeveel plastic er gebruikt wordt bij zo’n festival. We bedenken een plan hoe we dat kunnen oplossen. Het is een uitdaging voor ons om de plastic afvalberg te verkleinen. We denken na over een vorm van statiegeld voor de plastic bekers. Een andere mogelijkheid is dat we met biologisch afbreekbare bekers gaan werken. Dan moet de bekers naar een recyclingbedrijf, maar hoe zorg je dat mensen hun beker weer gaan inleveren? Hoe hou je het gescheiden van al het andere afval? Hebben we genoeg vrijwilligers om dat af te handelen? We zijn ermee bezig. Zelf denk ik ook na over alle tie-rips die maar éénmalig gebruikt kunnen worden om bijvoorbeeld lampjes aan op te hangen. Hoe voorzichtig je ook bent met het opruimen, het jaar daarna kom je ze nog wel eens tegen. Misschien kunnen we daar ook een betere oplossing voor bedenken. Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen? Dit vond ik een lastige vraag, maar ik heb bedacht dat ik Frank van de Berg nomineer. Hij helpt bij poppodia, daar doet hij taken op het gebeid van sponsoring en programmering. Hij organiseert veel en ik vraag me af wat hij zelf nog graag eens wil organiseren als hij de volledig vrijheid zou krijgen, zonder (financiële) beperking? Wat zou zijn droom daarin zijn? Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal