Jetty Voermans
Wie ben je?
Ik ben geboren in 1941 in een heel klein dorp in Brabant en opgegroeid in een groot gezin met twee gehandicapte kinderen. Misschien is het wel met de paplepel ingegoten dat ik later in de zorgwereld terecht kwam. Maar eerst ging ik Nederlands studeren in Amsterdam. Omdat ik vroeg trouwde en drie kinderen kreeg, kwam daar niet zoveel meer van terecht. Ik ben dus wat mijn carrière betreft een echte herkanser. De huisarts waar ik stage liep, leerde mij “achter elke patiënt zit een persoon”. Dat heb ik meegenomen. Ook naar de opleiding Maatschappelijk Werk waar ik later mee begon en naar mijn werk in de ouderenzorg. In de ouderenzorg in die tijd kwam maatschappelijk werk niet aan bod omdat ouderen niet werden gezien als veranderbaar. Ik heb moeten knokken om mijn stage als maatschappelijk werk bij ouderen te mogen lopen. In die wijk (een Vogelaar-wijk avant la lettre) was de helft van de mensen hoog bejaard en de andere helft allochtoon. Daar begon mijn interesse in de politiek en de ontwikkeling van het ouderenbeleid in Nederland. Ik heb het geluk gehad dat ik vanuit die interesses altijd mijn werkzaamheden heb kunnen inrichten en mijn studie sociologie kon afronden.
Waar doe je vrijwilligerswerk en waarom?
Ik heb eigenlijk altijd vrijwilligerswerk gedaan naast mijn werk. Bijvoorbeeld als bestuurslid van diverse welzijnsorganisaties en als lid van een politieke partij. Tot mijn 70e was ik nog werkzaam als wethouder en daarna was het eigenlijk vanzelfsprekend om door te gaan met activiteiten die na aan mijn hart lagen. Tot op de dag van vandaag ben ik actief voor Het Schooltje van Dik Trom. Daarnaast ben ik nu ook betrokken bij het verder ontwikkelen van het cultureel erfgoed in Etersheim.
Hoe ben je daar terecht gekomen?
De vraag naar bestuursfuncties kwamen meestal via het netwerk. Het Schooltje van Dik Trom was een project waar ik van meet af aan bij betrokken was als wethouder. In 2007 kwam de toenmalige eigenaar een sloopvergunning aanvragen voor het oude schooltje. Ik woonde om de hoek op een 17e -eeuwse boerderij. Het zou echt eeuwig zonde zijn als het pand met culturele waarde zou worden afgebroken. Met de historische vereniging en het comité ‘Redt het Schooltje van Dik Trom’ heb ik me als nieuwbakken wethouder cultuur ingezet om het Schooltje te redden van de sloophamermuseum.
Wat brengt het je?
Het brengt me vooral voldoening dat dit stukje erfgoed gered is. Ik ben trots dat we daar met alle vrijwilligers een succesvol museum van hebben gemaakt. Gemiddeld komen er 3000 bezoekers per jaar. Daar zijn wij erg tevreden mee.
Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt?
Vrijwilligerswerk is het smeermiddel van onze gemeenschap geworden. De zorg, cultuur en sport kunnen niet meer zonder!
Je wordt voor deze rubriek genomineerd door Marcel van Meel en Cor Doevendans met de volgende vraag: Jetty Voermans is betrokken bij Het Schooltje van Dik Trom. Zij is verhuisd van Etersheim naar Amsterdam. De vraag is: heb je al spijt van je verhuizing naar Amsterdam?
Nee helemaal niet! Ik heb het beste van twee werelden. Ik woon nu in een woning die geschikter is voor mijn afnemende mobiliteit en dicht bij mijn (klein)kinderen. Ondanks dat ik in Amsterdam woon, ben ik nog steeds actief bij het Schooltje van Dik Trom. Daarnaast bundelen we de krachten in een nieuw uitdagend project om het cultureel erfgoed in Etersheim verder te ontwikkelen. Er komt een aanlegsteiger in het IJsselmeer op ongeveer 500 meter van De Breek en een mini-museum voor archeologie. Je moet jezelf blijven vernieuwen. In het Schooltje van Dik Trom hebben we ook wisselende tentoonstellingen om publiek te blijven trekken.
Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen?
Petra Lange is vrijwilligster bij Het Schooltje van Dik Trom. Ik wil haar vragen: “Hoe bevalt je terugkeer naar Edam?”
Marcel en Cor
Marcel van Meel en Cor Doevendans Wie ben je? Marcel van Meel – 71 jaar – samenwonend in Volendam sinds 2012. Gewezen marineofficier die in 2000 op zijn 52e al mocht gaan genieten van veel vrije tijd. Cor Doevendans – 59 jaar. Ik ben getrouwd en woon sinds 1982 in Volendam. Ik heb 2 kinderen en 3 kleinkinderen. Door persoonlijke omstandigheden heb ik geen betaalde baan meer, maar gelukkig kan ik nog wel iets aan vrijwilligerswerk doen. Waar doe je vrijwilligerswerk en waarom? Beiden bij de Lokale Omroep Edam-Volendam, de L.O.V.E. Marcel: Omdat het vrijwillige ervan mij aanspreekt, alhoewel dat niet vrijblijvend is. Ik vul mijn vrije tijd graag met datgene wat mij voldoening geeft: televisie maken. En de geraniums groeien toch wel zonder dat ik daarop toezicht houd. Cor: Vanaf mijn 15e ben ik bezig met muziek, onder andere als toentertijd radiopiraat en als dj. Als radiomaker bij de L.O.V.E. wil ik graag wat kennis overdragen aan de luisteraars en ze kennis laten maken met allerlei soorten en smaken van muziek, daarnaast is het ook leuk om de actualiteit van de dag te presenteren. Hoe ben je daar terecht gekomen? Marcel: Na mijn verhuizing naar Volendam ben ik bewust op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk. Al googelend kwam de L.O.V.E daarbij in het vizier. Na een intakegesprek ben ik al snel aan de gang gegaan. Eerst met klein reportagewerk, daarna ook met studiowerk. Cor: Ik was net gestopt bij het bestuur van de RKAV en ik hoorde via via dat ze bij de LOVE radiomakers nodig hadden. Wat brengt het je? Marcel: Eigenlijk meer werk dan mij eigenlijk lief is. Er gaat soms (te) veel vrije tijd in zitten, maar als je productie dan weer klaar is, schept dat veel voldoening. Telkens sta je weer voor een nieuwe uitdaging en dat houd je scherp (en jong, alhoewel de kalender genadeloos is…) Cor: Het brengt inderdaad een soort van voldoening als je iets afhebt. Ik heb er lol in als ik radio maak. Je kunt je uiten, je bent als je bezig bent niet echt bewust van het publiek wat naar je uitzending luistert daarom is leuk van mensen terug te horen dat ze dat wat je gemaakt hebt leuk vonden. Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt? Marcel: Vrijwilligerswerk in een organisatie waar dit niet door beroepskrachten wordt gedaan vind ik goed, in dit geval de Lokale Omroep Edam-Volendam, die een volledige vrijwilligersorganisatie is. Het inzetten van vrijwilligers ter vervanging van beroepskrachten - dit vaak als ordinaire bezuiniging – zou niet moeten plaats vinden. Overigens wel veel respect voor degene die dat werk doen. Cor: Nederland kan jammer genoeg niet meer zonder vrijwilligers. Wat zou er gebeuren als de vrijwilligers in Nederland twee dagen zouden gaan staken? Jullie worden voor deze rubriek genomineerd door Robert Lammers met de volgende vraag: “Jullie hebben samen een reportage gemaakt over het portret van Pont in het Edams museum. Marcel filmde en Cor regisseerde. Ik ben benieuwd of jullie een idee hebben voor een programma dat jullie nog eens willen maken.” Marcel en Cor zijn momenteel samen bezig met een reportage waar met name Cor al langere tijd ideeën over had: De Edamse Zeekapiteins ten tijde van de Gouden Eeuw. Cor: In de periode 1600-1700 zijn er veel belangrijke zeekapiteins geleverd uit Edam aan de marinevloot, onder andere Boudewijn Hendricksz.. kortweg Bouwe Hein was berucht in Spanje en Portugal. Voor mij is het onbegrijpelijk dat hier zo weinig van bekend is. Tijd om daar een reportage over te maken. Bij deze doe ik een OPROEP aan de lezers: wie heeft zich verdiept in Maritiem Edam in de Gouden Eeuw en heeft hier kennis van? Dan horen wij dat graag. (Dat kan gemeld worden aan Joke Karman, zie gegevens onder dit interview.) Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen? Jetty Voermans is betrokken bij Het Schooltje van Dik Trom. Zij is verhuisd van Etersheim naar Amsterdam. De vraag is: heb je al spijt van je verhuizing naar Amsterdam? Een dubbelinterview bleek erg grappig, ook voor Cor en Marcel zelf. Tijdens het interview werd duidelijk dat ze in het verleden allebei op het punt hebben gestaan om op een onderzeeboot te werken, dat hebben ze allebei uiteindelijk niet gedaan. Het enthousiasme over het werk dat zij nu doen, is erg groot. Ik ben erg benieuwd naar de reportage over de Edamse Zeekapiteins. Mooi om als vrijwilliger zo gepassioneerd bezig te kunnen zijn. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal