Jan Schilder
Jan Schilder
Wie bent u?
Ik ben Jan Schilder, geboren in 1943 als Halbe Hendricus Kuipers. Mijn moeder kwam vlak na mijn geboorde te overlijden. Mijn vader wist geen raad met mij. Toen ik twee dagen oud was, ben geadopteerd door mijn (pleeg)ouders Schilder. Eerst is mijn voornaam veranderd in Jan en later ben ik ook de achternaam Schilder gaan dragen. Mijn biologische vader en oudere zus en broer woonden heel dicht bij ons in Volendam. Vader en moeder Hilletje Schilder kregen na mijn komst nog drie kinderen.
In diensttijd heb ik mijn eerste buitenlandse vakantie gehad: op internationale militaire bedevaartstocht naar Lourdes. Later ben ik getrouwd met mijn vrouw. We kregen drie kinderen en zes kleinkinderen. Eerst werkte ik bij de Hollandse draad en kabelfabriek (Draka). Later ging ik bij Centraal Beheer werken en van mijn 25e tot mijn 57e heb ik bij justitie gewerkt.
Waar doet u vrijwilligerswerk hoe bent u daar terecht gekomen?
Eerder ben ik 25 jaar penningmeester van de plaatselijke Abvakabo geweest. Toen ik daar stopte ben ik penningmeester geworden bij de KBO, de Katholieke Bond van Ouderen, ook een soort vakbond, maar dan voor ouderen. De leden (nu 725) kunnen onder andere hulp krijgen bij het invullen van belastingformulieren. En er worden bijeenkomsten georganiseerd onder anders met Pasen en Kerst gevolgd door een Bingo. Maar ook een diamiddag of fietstochten. Na 25 jaar penningmeesterschap ben ik onlangs tweede penningmeester geworden. Daarbij hoort de sponsoring. Ik ben ook penningmeester bij het koor van de Vincentiuskerk, daarbij zing ik uiteraard, ook bij de uitvaarten.
Ik ben daarnaast gids bij de VVV en Tour & Tickets. Dat ligt dit jaar even stil omdat er niet zoveel Duitsers komen.
Waarom doet u vrijwilligerswerk? Wat brengt het u?
Het heeft mij altijd dankbaar gestemd dat de gemeenschap mij opgevangen heeft toen ik net geboren was. De gemeenschap is goed voor mij geweest, dus ik probeer wat terug te doen voor de gemeenschap. En trouwens: wat moet je thuis doen, achter de gordijntjes?
Waarom vindt u het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt?
Vrijwilligerswerk is nodig. Anders valt de gemeenschap in elkaar. Een groot deel van de gemeenschap drijft op het vrijwilligerswerk. Zonder vrijwilligerswerk zou het niet lopen zoals het nu loopt. Het is economische noodzaak.
U wordt voor deze rubriek genomineerd door Piet de Boer met de volgende vraag:
Ik ben benieuwd hoe lang hij nog penningmeester wil zijn.
We zijn al bezig met vervanging van de bestuursfuncties van het kerkkoor. De voorzitter Piet de Boer wordt 80 en ik ben 77. Bij de volgende bestuurswisseling hopen we dat een nieuwe voorzitter en penningmeester opstaat. Van de KBO ben ik dus inmiddels tweede penningmeester. Dat wil ik nog wel even volhouden.
Wie nomineert u voor deze rubriek en welke vraag wil u hem of haar stellen?
Ik nomineer Kees Tol. Hij doet al heel lang vrijwilligerswerk bij het Volendams museum. Hij digitaliseert daar foto’s en bidprentjes. Ik ben benieuwd of hij enig idee heeft hoeveel foto’s en bidprentjes hij tot nu toe gedigitaliseerd heeft.
Bij de start van ons gesprek vertelden meneer en mevrouw Schilder dat zij beiden Corona hebben gehad. Gelukkig zijn ze beiden herstellende. We hebben een leuk gesprek gevoerd. Bij het voorstellen van de kinderen en kleinkinderen op de familiefoto, werd de heer Schilder af en toe gesouffleerd door zijn vrouw. De kleinkinderen zijn ‘zomaar’ weer ouder dan gedacht.
Oproepje van Jan Schilder
De Katholieke Bond van Ouderen (KBO) is hard op zoek naar een nieuwe secretaris. Wie lijkt dit leuk? Je hoeft er zelf echt geen ‘Oudere’ voor te zijn.
Jaap Tol
Jaap Tol Wie bent u? Ja, wie ben ik? Moeilijk zeggen van jezelf. Ik ben Bliek. Geboren en getogen Volendammer. En getrouwd met een Volendamse, al vijftig jaar. Met Jannig Veerman, Rembrandt bijgenaamd. We zijn al vijftig jaar getrouwd, dat hebben we in januari gevierd. We hebben twee kinderen, Martin en Gemma en kleinkinderen. Ik ben 80 jaar. Ik zing al 50 jaar in het Volendams operakoor. Ik kom uit een gezin met 10 kinderen. We hadden weinig vrije tijd. Mijn vader was visventer in de Oost-Indische buurt in Amsterdam. Voor schooltijd moesten we van half zes tot half negen garnalen pellen aan de garnalentafel. Op school kwam een keer een missionaris uit Midden-Afrika vertellen over zijn werk in een missiegebied. Dat leek mij wel wat. Hij inspireerde mij. Toen ik 12 jaar was, ging ik naar het Klein Seminarie Hageveld in Heemstede. Later ging ik naar Rozendaal en Londen voor filosofie en theologie. Als 12-jarige jongen had ik best wel heimwee. Vooral in Rozendaal en Londen mochten we alleen in de grote vakantie we naar huis. In tussentijd was er enkel via brieven contact mogelijk. In totaal heb ik 12 jaar voor priester gestudeerd. Als priester mag je niet trouwen. Daar ben ik het niet mee eens. Daarom ben ik voor de eerste wijdingen afgehaakt. Wachtend op mijn diensttijd heb ik drie jaar in de bouw gewerkt. Toen bleek dat ik door broederdienst werd vrijgesteld, ging ik bij het Energiebedrijf Amsterdam werken. (Later werd dat PEN en nu heet het NUON.) Telefoon- en loketdienst mocht ik altijd graag doen. Waar doet u vrijwilligerswerk en hoe bent u daar terecht gekomen? Bij de Vincentiuskerk. Ik ben nu 40 jaar lector. De Vincentius heeft ongeveer 12 lectoren. Een lector doet onder andere lezingen in de kerk. Na de VUT heb ik 4,5 jaar met andere lectoren een theologiecursus gedaan. Dat was toch weer heel anders dan 35 jaar daarvoor op het seminarie. Toen was het meer moraaltheologie. Dit was veel vrijer en beter genuanceerd, menselijker. Na mijn VUT was ik koorzanger. Vanaf het koor zag ik dat het met één misdienaar maar ‘klungelen’ was. Ik vond dat ze hem dat niet in zijn eentje konden laten doen. Toen ben ik naar beneden gegaan om te helpen. En dat doe ik nu 20 jaar. Ik ben behulpzaam bij missen en begrafenissen. Soms zijn er wel vier of vijf begrafenissen in een week. Waarom doet u vrijwilligerswerk? Wat brengt het u? Voldoening. Ik doe het omdat ik het zelf graag wil. Ik ben nog steeds lector, nu ben ik 80. Mensen zeggen mij: “Jij mag nooit weg”. Waarom vindt u het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt? Ik doe het voor de kerk. Niet iedereen zal dat kunnen of willen. Die zijn er niet mee opgegroeid. Ik heb weer veel bewondering voor de mensen die in de verpleging werken. Dat is ook een roeping. Maar ook voor vrijwilligers in de zorg. Daar heb ik grote bewondering voor, vooral in deze Coronatijd. U wordt voor deze rubriek genomineerd door uw zoon Martin met de volgende vraag: “Door het coronavirus is de kerk gesloten voor publiek. Dit is zover ik weet nog nooit voorgekomen. Hoe beleven de kerkvrijwilligers/betrokkenen deze tijd? Vooral met begrafenissen lijkt het me een lastig verhaal. Hoe wordt daaraan invulling gegeven?” Bij uitvaarten mogen nu maar maximaal 30 familieleden. Vroeger zat er zomaar 150 – 200 mensen bij een uitvaart. Dat de kerk dicht is, is heel vreemd. Voor de pastoor ook. Hij kan niet wachten tot de mensen weer naar binnen mogen. Dit is sinds mensenheugenis nog nooit gebeurd. Gelukkig mogen er nu weer 30 mensen in de kerk. We hebben hulp van de L.O.V.E. gekregen. Die zenden elke avond de mis en elke zondagochtend de hoogmis uit. Ze filmen de kerkdienst zonder toeschouwers. Wie nomineert u voor deze rubriek en welke vraag wit u hem of haar stellen? Piet de Boer is al vijftig jaar koorzanger in de Vincentiuskerk, hij is voorzitter van het koor. Ik wil hem graag nomineren en hem vragen hoe hij de toekomst voor het operakoor en het kerkkoor voor zich ziet. Toen Joke de heer Tol belde om een afspraak met hem te maken voor dit interview, stond hij er niet echt om te springen. Het was echter een erg leuk gesprek, de heer Tol kon enthousiast vertellen over zijn leven. Achteraf gaf ook de heer Tol aan dat hij het een leuk gesprek vond. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal