Jaap Tol
Wie bent u?
Ja, wie ben ik? Moeilijk zeggen van jezelf. Ik ben Bliek. Geboren en getogen Volendammer. En getrouwd met een Volendamse, al vijftig jaar. Met Jannig Veerman, Rembrandt bijgenaamd. We zijn al vijftig jaar getrouwd, dat hebben we in januari gevierd. We hebben twee kinderen, Martin en Gemma en kleinkinderen. Ik ben 80 jaar. Ik zing al 50 jaar in het Volendams operakoor.
Ik kom uit een gezin met 10 kinderen. We hadden weinig vrije tijd. Mijn vader was visventer in de Oost-Indische buurt in Amsterdam. Voor schooltijd moesten we van half zes tot half negen garnalen pellen aan de garnalentafel. Op school kwam een keer een missionaris uit Midden-Afrika vertellen over zijn werk in een missiegebied. Dat leek mij wel wat. Hij inspireerde mij. Toen ik 12 jaar was, ging ik naar het Klein Seminarie Hageveld in Heemstede.
Later ging ik naar Rozendaal en Londen voor filosofie en theologie. Als 12-jarige jongen had ik best wel heimwee. Vooral in Rozendaal en Londen mochten we alleen in de grote vakantie we naar huis. In tussentijd was er enkel via brieven contact mogelijk. In totaal heb ik 12 jaar voor priester gestudeerd. Als priester mag je niet trouwen. Daar ben ik het niet mee eens. Daarom ben ik voor de eerste wijdingen afgehaakt.
Wachtend op mijn diensttijd heb ik drie jaar in de bouw gewerkt. Toen bleek dat ik door broederdienst werd vrijgesteld, ging ik bij het Energiebedrijf Amsterdam werken. (Later werd dat PEN en nu heet het NUON.) Telefoon- en loketdienst mocht ik altijd graag doen.
Waar doet u vrijwilligerswerk en hoe bent u daar terecht gekomen?
Bij de Vincentiuskerk. Ik ben nu 40 jaar lector. De Vincentius heeft ongeveer 12 lectoren. Een lector doet onder andere lezingen in de kerk. Na de VUT heb ik 4,5 jaar met andere lectoren een theologiecursus gedaan. Dat was toch weer heel anders dan 35 jaar daarvoor op het seminarie. Toen was het meer moraaltheologie. Dit was veel vrijer en beter genuanceerd, menselijker. Na mijn VUT was ik koorzanger. Vanaf het koor zag ik dat het met één misdienaar maar ‘klungelen’ was. Ik vond dat ze hem dat niet in zijn eentje konden laten doen. Toen ben ik naar beneden gegaan om te helpen. En dat doe ik nu 20 jaar. Ik ben behulpzaam bij missen en begrafenissen. Soms zijn er wel vier of vijf begrafenissen in een week.
Waarom doet u vrijwilligerswerk? Wat brengt het u?
Voldoening. Ik doe het omdat ik het zelf graag wil. Ik ben nog steeds lector, nu ben ik 80. Mensen zeggen mij: “Jij mag nooit weg”.
Waarom vindt u het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt?
Ik doe het voor de kerk. Niet iedereen zal dat kunnen of willen. Die zijn er niet mee opgegroeid. Ik heb weer veel bewondering voor de mensen die in de verpleging werken. Dat is ook een roeping. Maar ook voor vrijwilligers in de zorg. Daar heb ik grote bewondering voor, vooral in deze Coronatijd.
U wordt voor deze rubriek genomineerd door uw zoon Martin met de volgende vraag:
“Door het coronavirus is de kerk gesloten voor publiek. Dit is zover ik weet nog nooit voorgekomen. Hoe beleven de kerkvrijwilligers/betrokkenen deze tijd? Vooral met begrafenissen lijkt het me een lastig verhaal. Hoe wordt daaraan invulling gegeven?”
Bij uitvaarten mogen nu maar maximaal 30 familieleden. Vroeger zat er zomaar 150 – 200 mensen bij een uitvaart. Dat de kerk dicht is, is heel vreemd. Voor de pastoor ook. Hij kan niet wachten tot de mensen weer naar binnen mogen. Dit is sinds mensenheugenis nog nooit gebeurd. Gelukkig mogen er nu weer 30 mensen in de kerk. We hebben hulp van de L.O.V.E. gekregen. Die zenden elke avond de mis en elke zondagochtend de hoogmis uit. Ze filmen de kerkdienst zonder toeschouwers.
Wie nomineert u voor deze rubriek en welke vraag wit u hem of haar stellen?
Piet de Boer is al vijftig jaar koorzanger in de Vincentiuskerk, hij is voorzitter van het koor. Ik wil hem graag nomineren en hem vragen hoe hij de toekomst voor het operakoor en het kerkkoor voor zich ziet.
Toen Joke de heer Tol belde om een afspraak met hem te maken voor dit interview, stond hij er niet echt om te springen. Het was echter een erg leuk gesprek, de heer Tol kon enthousiast vertellen over zijn leven. Achteraf gaf ook de heer Tol aan dat hij het een leuk gesprek vond.
Loes van Marle
Loes van Marle Wie ben je? Mijn naam is Loes van Marle. Ik ben geboren en getogen in Amsterdam en na een ruime omzwerving naar Edam verhuist alwaar ik alweer 11 jaar met veel plezier woon. Ik voel mij hier heel erg thuis en geniet van het grote cultuuraanbod. Waar doe je vrijwilligerswerk hoe ben je daar terecht gekomen? Ik heb een paar jaar meegewerkt aan het Volendam Harbour Jazz Festival, vijf jaar Kaaspop en ben inmiddels voor het zevende jaar programmeur van Mahogany Sessions, het zondagmiddagpodium van Jazzclub Mahogany Hall. Dit podium is vooral bedoeld voor jong (top)talent, maar ook één keer per seizoen voor bands ‘uit de buurt’. Deze middagen doe ik samen met Ruud Vlasbloem en een groepje trouwe vrijwilligers. De oorsprong van dit alles komt voort uit een optreden in 2011 van een jazzbandje met hele jonge jongens wat ik zó onvoorstelbaar goed vond. Na dit optreden kwam ik in gesprek met ouders die er waren en zij stelden mij de vraag: ‘Wat leuk dat je dit zo geweldig vind, maar wáár kunnen ze optreden?’ Hierna ben ik in hun wereld gedoken en tot mijn niet geringe verbazing waren er nog veel meer van dit kaliber, die les hadden bij een jeugd afdeling van het Conservatorium van Amsterdam en bijvoorbeeld Muziekschool Amsterdam. Nadat ik in contact kwam met Peter Guidi, o.a. docent en bandleider, een buitengewoon charismatisch en bevlogen man, is de boel voor mij gaan rollen. Van de jazzclub in Edam was ik al wat jaren lid. Dat leek mij een uitgelezen plek om deze jongens en meisjes te laten zien en horen. Dat is uiteindelijk gelukt, vanaf november 2013 kon ik laten zien dat jazz helemaal niet kwijnend is zoals sommige mensen beweerden. Na het overlijden van Peter is zijn werk door anderen voortgezet en ik wil er alles aan doen om daaraan mee te helpen. Waarom doe je vrijwilligerswerk? Wat brengt het je? De jazzclub wordt 100% door vrijwilligers gerund. Mijn insteek is het idee dat jonge mensen op het podium ook jong publiek trekt. Dat gaat helaas nog niet zoals ik het mij had voorgesteld, maar inmiddels zijn er al aardig wat leuke, soms hele jonge, musici bij ons geweest waar het een feest van was om naar te kijken en luisteren. Het geeft mij een enorme kick om te zien hoe blij ze zijn als ze het podium afkomen en dan ook nog de verbaasde en mooie reacties van het publiek. Er zijn prachtige talenten, maar er komt meer bij kijken dan muziek maken. De zakelijke kant wat een professionele carrière met zich mee brengt blijkt vaak erg lastig. In hun opleiding is hier te weinig aandacht voor. Ook daarin probeer ik ze soms wat te coachen. Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt? Er wordt zo ontzettend veel vrijwillig gewerkt in allerlei sectoren, je kan je echt afvragen hoe dat zonder moet. En wat cultuur betreft, er is zoveel te doen in deze gemeente en voor een heel groot deel georganiseerd door vrijwilligers die zich vaak vele jaren inzetten en vaak ook nog op diverse plekken. Dat is echt geweldig. Je wordt voor deze rubriek genomineerd door Frank van den Berg met de volgende vraag: Met de Mahogany Sessions zet je jong talent in de spotlight en krijgen ze kans om te spelen op een podium. Wat is je drijfveer en waar ontdek je dit talent? Mijn drijfveer is om het nieuwe talent ‘vlieguren’ te laten maken. Een opstart naar een carrière. Laten zien dat ze vaak jazz spelen met crossovers naar andere soorten muziek zoals pop, hiphop etc. Nieuwe spannende experimenten met techniek en ook soms met teksten, met humor in samenspel en met ontzettend veel plezier. Dit zou ook jong publiek moeten trekken is de filosofie. Nieuw talent spot ik bij diverse optredens, op open dagen bij bijvoorbeeld het Conservatorium van Amsterdam, de jaarlijkse Peter Guidi Jazz Marathon en het Prinses Christina Jazz Concours, dé wedstrijd voor toptalent en ik haal ook het nodige uit de vakpers. Maar inmiddels weten ze mij ook te vinden! De piepjonge jongens van het bandje van weleer, waar het voor mij allemaal mee is begonnen, zijn inmiddels jonge mannen waar het heel goed mee gaat, timmeren erg leuk aan de weg! Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen? Ik nomineer Martin Nibbering, al vele jaren vrijwilliger bij de historische kaasmarkten in Edam. Mijn vraag aan hem is: ‘Ook de kaasmarkten kunnen helaas niet doorgaan. Gaan jullie als organisatie nog iets doen om in de belangstelling te staan dit jaar?’ Loes wil graag het volgende nog kwijt: De gehele cultuursector krijgt hele rake klappen. Concerten en evenementen zijn afgelast, dat doet zeer. Musici missen inkomen. Bij de club gaan we de onlangs afgezegde concerten op later datum opnieuw programmeren. Hoe het precies gaat lopen weten we nu nog niet. Het seizoen van de jazzclub loopt normaal gesproken van begin oktober t/m eind maart en er wordt gewerkt aan het programma; berichtgeving hierover is t.z.t. op onze website www.mahoganyhall.nl, via de nieuwsbrief, sociale media en andere publicaties. De titel van deze rubriek is: ‘Uit de schaduw’. Sommige vrijwilligers zijn goed zichtbaar. Anderen doen het vrijwilligerswerk meer in de schaduw. Loes hoeft niet zo nodig in ‘the spotlight’. Dat komt omdat ze het niet ziet als vrijwilligerswerk, maar als een passie. Haar drijfveer is muzikaal talent vinden en helpen en bij te dragen aan verjonging van het publiek. Dat ze ook bestuurslid is van Jazzclub Mahogany Hall vindt zij bijvoorbeeld niet iets om in de krant te zetten. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal