Gertjan Mul
Wie ben je?
Mijn naam is Gertjan Mul, ik ben 41 jaar. Mijn broer en ik zijn in Jogjakarta in Indonesië geboren. Toen ik een half jaar was verhuisden we met mijn ouders weer naar Edam. Sinds 2014 woon ik in Oosthuizen. Ik woon hier erg prettig, het is een mooie omgeving om te hardlopen. Ik ben werktuigkundige bij Mitsubishi Turbocharchers in Almere. In mijn vrije tijd hou ik me bezig met het Singelfestival en sporten.
Waar doe je vrijwilligerswerk en hoe ben je daar terecht gekomen?
Ik deed eerst vrijwilligerswerk bij Bosvolk en Zipp. Mijn ooms (Henk en Maarten Mul) deden daar vrijwilligerswerk, daardoor ben ik daar terecht gekomen. Bosvolk is voor hele kleintjes en Zipp is voor de iets oudere kinderen, ongeveer 12-16 jaar. Het was inspannend om daar als 18-jarige elke week weer iets voor de kinderen te organiseren. Omdat ik tijd nodig had om mijn school af te maken, ben ik gestopt met Bosvolk en Zipp. Maar omdat ik toch wel iets wilde doen, ben ik in 2001 voor het eerst betrokken bij het Singelfestival, dat was een afgebakende klus die maar een paar dagen in beslag nam. Die eerste keer hielp ik daar met het opbouwen en afbreken van de tent. Sinds 2014 ben ik adviserend bestuurslid van het Singelfestival. Mijn taak is nu een lay-out maken van het festivalterrein, alle plaatsen bedenken waar wie of wat moet komen: de artiesten, backstage, wc’s afvalbakken enzo. Alle taken doe je met elkaar. Er zijn mensen die gaan over de programmering, anderen zijn goed in aankleding of met elektra. Het is mooi om te zien hoeveel we neer kunnen zetten met het budget dat we hebben. Het bezoekersaantal is verschillend, op de vrijdag zo’n 300 mensen, op de zaterdag bij een aantrekkelijke programmering hebben we zo’n 400 mensen. Op de kindermiddag op zaterdag zijn er wel eens 600 bezoekers. Dat is altijd een superfestijn, veel theater en leuke soms creatieve kinderactiviteiten, wat Bosvolk organiseert. We hebben veel bands uit het popcircuit. Het is altijd het laatste weekend in september, mensen kunnen 25 en 26 september alvast het Singelfestival in hun agenda noteren.
Waarom doe je vrijwilligerswerk? Wat brengt het je?
Je leert ervan. Het Singelfestival wordt steeds professioneler. Persoonlijk brengt het heel veel gezelligheid. Het is leuk om samen met anderen iets op te zetten. Het is iets anders dan met elkaar naar de kroeg gaan. Het start letterlijk op de woensdag als we de hekken van het festivalterrein demonteren. Je zet met elkaar de schouders eronder en je verbind mensen hiermee, maar je verbind door dit vrijwilligerswerk ook met elkaar. Na het festival kunnen we echt een voldaan gevoel hebben. Op zondag gaan we afbreken, waar zich soms spontaan festivalbezoekers voor aanmelden. Als de roes dan over is, dan gaan we weer starten met nadenken over het volgende festival. Ik hoop dat als mensen dit lezen dat ze denken: “ik ga ook vrijwilligerswerk doen voor het Singelfestival”.
Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt?
Ik realiseerde me nog niet zo heel lang geleden dat heel veel mensen, bijvoorbeeld artiesten of mensen die de kleinkunst beoefenen of mensen die foodtrucks hebben, hun leven gebaseerd hebben op dit soort festiviteiten en festivals. Ik vind het belangrijk dat deze mensen hun verdiensten kunnen halen uit festivals zoals het Singelfestival. Wij werken daar als vrijwilligers aan mee. Wij zijn blij dat wij onze tent redelijk goedkoop kunnen huren, waardoor we geld overhouden om artiesten uit te kunnen nodigen en het entreegeld voor de festivalbezoekers laag kunnen houden.
Je wordt voor deze rubriek genomineerd door Lotte Koning: “Gertjan Mul doet vrijwilligerswerk bij het Singelfestival dat dit jaar 40 jaar bestaat. Hij doet alles wat met het terrein te maken heeft, onder andere de opbouw van de tent en de plattegrond. Het Singelfestival is bezig is met duurzaamheid.” Lotte wil graag weten wat jij daarin kan betekenen en hoe jij daar tegenover staat.
Dit is een heel belangrijk onderdeel. Bij het opruimen kom je erachter hoeveel plastic er gebruikt wordt bij zo’n festival. We bedenken een plan hoe we dat kunnen oplossen. Het is een uitdaging voor ons om de plastic afvalberg te verkleinen. We denken na over een vorm van statiegeld voor de plastic bekers. Een andere mogelijkheid is dat we met biologisch afbreekbare bekers gaan werken. Dan moet de bekers naar een recyclingbedrijf, maar hoe zorg je dat mensen hun beker weer gaan inleveren? Hoe hou je het gescheiden van al het andere afval? Hebben we genoeg vrijwilligers om dat af te handelen? We zijn ermee bezig. Zelf denk ik ook na over alle tie-rips die maar éénmalig gebruikt kunnen worden om bijvoorbeeld lampjes aan op te hangen. Hoe voorzichtig je ook bent met het opruimen, het jaar daarna kom je ze nog wel eens tegen. Misschien kunnen we daar ook een betere oplossing voor bedenken.
Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen?
Dit vond ik een lastige vraag, maar ik heb bedacht dat ik Frank van de Berg nomineer. Hij helpt bij poppodia, daar doet hij taken op het gebeid van sponsoring en programmering. Hij organiseert veel en ik vraag me af wat hij zelf nog graag eens wil organiseren als hij de volledig vrijheid zou krijgen, zonder (financiële) beperking? Wat zou zijn droom daarin zijn?
Anneke Hoens-Molenaar
Anneke Hoens - Molenaar Wie ben je? Mijn naam is Anneke Hoens-Molenaar. Ik ben 61 jaar. Ik ben geboren in een boerderij in Edam aan het Volendammerpad tussen Edam en Volendam. Die boerderij is in 1971 afgebroken. Op mijn 13e verhuisden mijn ouders en broer en ik naar Edam. Mijn man en ik kregen twee zonen. Mijn man is acht jaar gelezen overleden. Ik ben al 45 jaar zweminstructrice en receptioniste in zwembad de Waterdam. Waar doe je vrijwilligerswerk en hoe ben je daar terecht gekomen? Ik ben secretaris van Damslagfonds, bestuurslid bij de IJsvereniging Edam en ik verzorg de jaarlijkse collecte van de Hersenstichting. Het feit dat ik bij het Damslagfonds vrijwilligerswerk doe, komt voort uit vrijwilligerswerk dat ik eerder deed. Als kind ging ik naar Bosvolk en later naar Vrije Vogels. Mijn oom Jaap Molenaar was daar leider. Hij stelde voor dat ik leidster werd. Ik werd bestuurslid en op mijn 18e werd ik secretaris en ben daar 13 jaar gebleven. Voor het Singelfestival, wat voortkomt uit Bosvolk en Nohol) heb ik ook vrijwilligerswerk gedaan. Toen ik trouwde en kinderen kreeg, ben ik met dat vrijwilligerswerk gestopt. Op de school van mijn kinderen deed ik de schoolbibliotheek. Later kwam ik bij het Damslagfonds. Dat is een fonds dat een geldbedrag beheert dat overgebleven is van Bosvolk. Dit geld is bedoeld voor jeugdactiviteiten, hiervoor kunnen verzoeken worden ingediend. Ik ging in 2009 naar de jaarvergadering van de IJsvereniging. Toen ik daar opmerkte dat er weinig vrouwelijke inbreng was, reageerde het scheidend bestuurslid: “Jij mag wel”. Daarmee werd ik het eerste vrouwelijke bestuurslid. Ik dacht dat ik er niet veel werk aan zou hebben, we hadden al een tijd geen natuurijs meer gehad. Maar de eerste twee winters stond ik op het ijs met ‘koek en zopie’. Of er nu wel of geen natuurijs komt, we verzorgen elk seizoen 10 schaatslessen op de kunstijsbaan. Ook organiseren we jaarlijks de alternatieve Zeevangstocht. Daar doen tussen de 300 à 400 schaatsers aan mee. Voor de hersenstichting werd ik via via gevraagd om te collecteren. De dochter van een kennisje had een herseninfarct gehad. Dan weet je waar je het voor doet. Nu organiseer ik samen met nog iemand de jaarlijkse collecte waarmee ik het twee weken per jaar druk heb: bussen verdelen en innemen en op zoek naar nieuwe collectanten. Gelukkig zijn er veel collectanten die elk jaar collecteren. Waarom doe je vrijwilligerswerk? Wat brengt het je? Soms niks. Dat geeft ook niet. Je doet het voor jezelf, omdat je het leuk vindt. Vaak is het leuk en geeft het plezier. Het is ook nodig. Het brengt je met zoveel diverse mensen in contact. Doordat ik veel mensen ken, kan ik een doorgeefluik zijn. Je leert veel nieuwe dingen en je leert ook je grenzen aangeven, ‘nee’ zeggen. Je blijft ook bij de tijd door vrijwilligerswerk. Waarom vind je het belangrijk dat er vrijwilligerswerk gedaan wordt? Het is belangrijk voor de sociale cohesie dat je leuke dingen voor en met elkaar doet. Als we allemaal ons steentje bijdragen, komen we een heel eind. Je wordt voor deze rubriek genomineerd door Herke Kaandorp: “Ik nomineer Anneke Hoens, zij doet vrijwilligerswerk voor Damslagfonds, de ijsvereniging Edam en de Hersenstichting. Ik wil haar de volgende vraag stellen: “Wat heeft het doen van vrijwilligerswerk u gebracht?” Het heeft mij heel veel sociale contacten gebracht. Het verrijkt je. Je kunt soms wat betekenen voor je medemens. Dat is een plezierige bijkomstigheid. Ik ben bijvoorbeeld ook vrijwilliger geweest bij Vier ’t leven. Dan zie je voorstellingen waar je anders misschien niet zo snel heen zou gaan, maar je ziet ook veel mensen met beperkingen. Dan besef je dat je iets kunt doen voor anderen. Wie nomineer je voor deze rubriek en welke vraag wil je hem of haar stellen? Ik nomineer Lotte Koning, zij doet vrijwilligerswerk bij Bosvolk. Mijn vraag aan haar is: Bosvolk zit al zolang bij Woudenberg. Hebben jullie wel eens gedacht over een andere omgeving? Er zullen vast veel lezers zijn die Anneke als ‘zwemjuf’ kennen. Wie had gedacht dat ze daarnaast ook deze zo diverse vrijwilligerstaken uitvoert? Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal